แพ้สองเกมส์แรกของฤดูกาล แต่ก็มาเข้าเบรกชนะรวด 7 นัดติดต่อกันในทุกรายการ ทำให้สถานการณ์ของอาร์เซนอล ในยุคอูไน เอเมรี กลับมาอยู่ในสถานการณ์ดีกว่าที่หลายๆ คนคาดเอาไว้ ส่วนตัวเห็นด้วยกับเรื่องทรงบอลที่ยังไม่ดีเท่าที่ควร แนวรับก็ยังมีช่องโหว่อยู่บ้าง
แต่การชนะได้ 7 นัดติดต่อกัน มันก็ต้องมีสิ่งที่ดีๆ เกิดขึ้นบ้าง 3 อย่างที่ดีขึ้นมาจากปีก่อน อย่างแรกคือ วิธีการเข้าทำในพื้นที่สุดท้าย เราทำได้เร็วขึ้นกว่าเมื่อก่อน และก็ใช้โอกาสไม่เปลือง (ไม่นับลากาแซตต์เมื่อวานนะ) อย่างที่สอง ในทึ่สุด อาร์เซนอลก็หาคู่กลางที่มีสมดุลเจอจนได้ ตอร์เรยร่า เป็นกลางรับที่เราควรจะมีตั้งนานแล้ว แถมยังช่วยยกระดับชาก้าขึ้นมาด้วย อย่างสุดท้ายคือนักเตะที่ปีก่อนฟอร์มไม่ดี กลับมาอยู่ในฟอร์มที่ดีอีกครั้ง ปีเตอร์ เช็ก เซฟอุตลุตเหมือนสมัยหนุ่ม, อิโวบี้ พัฒนาขึ้น, ร็อบ โฮลดิ้ง เริ่มจะเล่นได้แบบปีแรกที่แจ้งเกิด และพวกนักเตะใหม่ๆ ที่เสริมเข้ามาก็สร้าง Impact ให้ทีมได้ทันที
แต่ก็มีจุดที่ยังขัดหูขัดตา เชื่อว่าหลายๆ คนก็คงต้องเห็นกัน คือตำแหน่งที่กั๊กๆ ระหว่าง แรมซี่ย์ กับโอซิล แรมซี่ย์ เล่นไม่ได้เลยกับตำแหน่งกลางรุก จุดเด่นของแรมซี่ย์คือการเติมขึ้นมาหาพื้นที่ว่างในกรอบเขตโทษ แต่เมื่อยืนขึ้นสูง ไม่มีพื้นที่ให้วิ่งสอดเหมือนตอนเล่น MC แถมมีตัวตามประกบ อีกอย่างคือ เบสิก และเซนต์ฟุตบอลของแรมซี่ย์ ไม่ได้ดีนัก จะให้ไปสร้างสรรค์เกมส์คงทำไม่ได้ 5-6 นัดที่เห็นแรมซี่ย์เล่นตรงนี้ ไม่เคยเห็นนัดไหนที่เล่นได้ดีเลย
ส่วนโอซิล ไปยืนริมเส้นฝั่งขวา แต่เอาเข้าจริงๆ ก็มาทำเกมส์ตรงกลางเป็นส่วนใหญ่ มันกระทบทำให้ริมเส้นฝั่งขวาไม่มีตัวขึ้นเกมส์ ดังนั้นการเข้าทำจะหนักไปทางฝั่งซ้ายมากกว่า เป็นเรื่องง่ายที่คู่แข่งจะดักทางได้ จาก 2 จุดที่ว่ามา เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเกมส์รุกของอาร์เซนอล มันถึงยังไม่ไหลลื่น
ดังนั้นอูไน เอเมรี ต้องตัดสินใจเลือกสักคนว่า แรมซี่ย์ หรือโอซิล ที่จะเล่นเป็นจอมทัพ ส่วนตำแหน่งปีกขวาก็ใส่ มคิทาร์ยาน หรืออิโวบี้ ลงมาเพิ่มมิติในเกมส์รุก เชื่อว่าอาร์เซนอลจะคุมเกมส์ได้อย่างที่เอเมรีพูดถึงมาตลอดทุกการสัมภาษณ์เรื่องการ Control เกมส์