อาร์แซน เวนเกอร์ ผู้จัดการทีมอาร์เซน่อล เปิดใจว่าการอยู่คุมอาร์เซน่อล ยาวนานถึง 22 ปี ถือเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในฐานะผู้จัดการทีม ตามรายงานข่าวจากสกายสปอร์ต
กุนซือเมืองน้ำหอมวัย 68 ปี ได้รับการแต่งตั้งเข้ามาคุมอาร์เซน่อลในเดือนตุลาคม 1996 และก้าวลงจากตำแหน่งผู้จัดการทีมอาร์เซน่อลในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา หลังจากพาทีมคว้า 3 แชมป์พรีเมียร์ลีก และ 7 แชมป์เอฟเอ คัพ
เมื่อถูกถามว่าอะไรคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในอาชีพ เขาตอบว่า: "บางทีอาจเป็นการอยู่สโมสรเดิมนาน 22 ปี อันที่จริงผมเป็นคนที่ชอบย้ายไปเรื่อยๆ แต่ผมก็ชอบความท้าทายด้วยเช่นกัน ผมตกเป็นทาสของความท้าทายของตัวเองในเวลานั้น"
"ผมเสียใจที่ต้องเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำ เพราะผมรู้ว่าผมทำให้หลายคนรอบๆ ตัวผมเสียใจ ผมละเลยคนใกล้ตัว ละเลยครอบครัวของตัวเอง ละเลยอีกหลายคน"
"ลึกลงไป ผมเป็นชายผู้หมกมุ่นในความเห็นแก่ตัวต่อสิ่งที่ตัวเองรัก จนเมินเฉยกับหลายสิ่งหลายอย่าง บ่อยครั้งที่ผมถูกถามว่า เธียรี่ อองรี และปาทริค วิเอร่า จะเป็นผู้จัดการทีมที่ดีได้หรือไม่ ผมตอบเสมอว่าแน่นอน พวกเขามีคุณสมบัติครบถ้วน พวกเขาเป็นคนฉลาด รู้จักฟุตบอลเป็นอย่างดี แต่พวกเขาก็ต้องเสียสละบางอย่างไป คุณตื่นขึ้นมาตอนตีสาม นั่งคิดถึงการจัดทีม เตรียมแท็กติก และแผนการเล่น..."
เวนเกอร์ ยังเปิดเผยว่าเขาเคยปฏิเสธคุมทีมชาติฝรั่งเศสไปหลายหน ซึ่งเวลานี้เขากำลังพิจารณาถึงการคุมทีมชาติ จะเหมาะกับเขาหรือไม่ และคาดว่าจะตัดสินใจอนาคตในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
เขากล่าวว่า: "ใช่ ผมเคยได้รับโอกาสหลายครั้งในการเป็นผู้จัดการทีมชาติฝรั่งเศส ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นช่วงก่อนหรือหลังโดเมเน็ก บางทีอาจจะทั้งสองอย่าง ผมมักจะสนใจกับการทำงานในทุกๆ วัน ซึ่งมันน่าตื่นเต้นมากกว่า"
"มันเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองมาตลอด ว่าถ้าผมไปเป็นผู้จัดการทีมชาติ ที่ได้คุมทีมปีละ 10 เกมส์ แต่ในสโมสรคุณได้คุมปีละ 60 นัด ยาเสพติดสำหรับผมก็คือเกมส์ถัดไป ดังนั้น..."
ย้อนกลับไปในช่วงฤดูกาลไร้พ่ายของอาร์เซน่อล กับฤดูกาล 2003/04 เขาพูดถึงช่วงเวาดังกล่าวว่า: "เราไม่แพ้ใครมานาน 1 ปีครึ่ง 49 เกมส์ มันเป็นรายละเอียดที่น่าสนใจ ตอนที่เราคว้าแชมป์ในปี 2002 ผมบอกกับสื่อว่า ความฝันของผมคือการคว้าแชมป์แบบไร้พ่าย"
"ผมถูกโจมตีจากคำพูดนั้นว่าอวดดีเกินไป เราเสียแชมป์ในปีถัดมาให้กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ตอนเริ่มต้นฤดูกาล 2003/04 ผมถามนักเตะว่าทำไมเราถึงไม่สามารถคว้าแชมป์ลีกได้ พวกเขาบอกว่ามันเป็นความผิดของคุณนั่นแหละ ผมถามว่าทำไม"
"พวกเขาบอกว่า คุณกดดันเรามากเกินไป และมันน่าสนใจ เพราะผมบอกพวกเขาว่าเหตุผลเดียวที่กล้าพูดไปแบบนั้นเพราะผมเชื่อว่าวพวกเขาทำได้ มันพิสูจน์ให้เห็นสองเรื่อง"
"อย่างแรก บางครั้ง เราไม่สามารถตั้งความทะเยอทะยานไว้สูงเกินไป จนทำให้เราไม่กล้า เราเกิดความกลัว แต่คุณต้องพยายามขีดเส้นที่สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างที่สอง บางครั้งคุณก็ต้องหว่านเมล็ดพันธุ์ลงไป และเฝ้ารอให้มันเติบโต"