มีตำนานกองหลังเราคนไหนดีกว่า สตีฟ โบลด์ มั้ย มาช่วยทีมที
ใครทันดูตอนโบลด์เป็นนักเตะจะรู้เลยว่าแกโครตจะรั่ว เอาคีโอนส์มาเป็นยังจะดีซะกว่าตอนจับคู่กับอดัมส์อย่างปึก หรือไม่ก็ลองบิ๊กโซล
ใช่เลยครับรั่วเลย มักเป็นสำรองแบล๊คโฟร์เสมอ อายุแกก็มากแล้ว เกม์สมัยใหม่ยิ่งอาจไม่ทัน
ในฐานะคนที่เคยดูโบลด์เล่นมาก่อนคนนึง...ขออนุญาตไม่เห็นด้วยครับ
สตีฟ โบลด์มาร่วมทีมอาร์เซน่อลในปี 1988 ตั้งแต่ยุคของจอร์จ เกรแฮม และคือหนึ่งในแผงแบ็คโฟร์อันลือลั่นชุดแรกที่ประกอบด้วย ลี ดิ๊กซั่น, สตีฟ โบลด์, โทนี่ อดัมส์และไนเจล วินเทอร์เบิร์น ซึ่งถือว่าเป็นแผงหลังที่แข็งแกร่งที่สุดชุดนึงของอาร์เซน่อล(และของลีก)ตั้งแต่อดีตจวบปัจจุบัน ทำให้ทีมได้แชมป์ดิวิชั่น 1 (เดิม) ถึง 2 ครั้ง
ใครเคยดูในยุคนั้นจริง ๆ จะรู้ว่าเกมรับอาร์เซน่อลตอนนั้นเหนียวแน่นมากจริง ๆ เล่นดุ, เล่นหนัก, ชนเป็นชน, อัดเป็นอัด ไม่มีหน่อมแน้ม ไม่มีกลัวศูนย์หน้ารายไหน ถึงเป็นที่มาของ Boring Arsenal เพราะชนะแค่ 1-0 ประจำ เนื่องจากถ้าทีมบุกยิงได้แค่ลูกเดียวก็แทบปิดประตูแพ้ได้เลย (คือปรัชญาตอนนั้นตรงข้ามกับตอนนี้อย่างสิ้นเชิง) โดยเฉพาะในฤดูกาล 1990-91 ที่ได้แชมป์ลีกครั้งที่สองในยุคของเกรแฮม ทั้งปีเสียประตูไปแค่ 10 ลูก ซึ่งถ้าผมจำไม่ผิดจะมีแค่ลิเวอร์พูลในยุครุ่งเรืองทีมเดียวที่ได้แชมป์ลีกแล้วเสียประตูน้อยกว่าอาร์เซน่อลคือแค่ 9 ประตูทั้งฤดูกาล สตีฟ โบลด์จับคู่กับโทนี่ อดัมส์คือส่วนผสมที่ลงตัวของเซ็นเตอร์อาร์เซน่อล
เขาเคยได้รับเลือกจากแฟนบอลอาร์เซน่อลให้เป็นผู้เล่นแห่งปีในปี 1991-92 และบางสำนักยังจัดเขาเป็นหนึ่งในสิบกองหลังที่ดีที่สุดตลอดกาลของอาร์เซน่อล...สิ่งเหล่านี้คงไม่ได้มาเพราะโชคช่วย
ส่วนที่ท่าน Zdorppp พูดถึงนั่นคือช่วงปลายอาชีพของโบลด์แล้วครับ เขาได้รับบาดเจ็บตอนช่วงปลายฤดูกาล 1992-93 แล้วทีมก็ซื้อมาร์ติน คีโอว์นเข้ามาเสริม(เป็นรอบสองของเขาที่อาร์เซน่อล) หลังจากนั้นเขาก็จะสลับกับแอนดี้ ลินิแกนและมาร์ติน คีโอว์นลง โดยมีโทนี่ อดัมส์เป็นตัวยืน เป็นยุคที่แผงเซ็นเตอร์อาร์เซน่อลอุดมสมบูรณ์มาก เอาใครลงก็ไม่ต่างกัน จะมีก็ลินิแกนที่ด้อยกว่าคนอื่นแต่ก็ไม่ใช่แบบมุสตาฟี่ในยุคนี้...555
จนถึงยุคเวงเกอร์เขาก็เริ่มได้เล่นน้อยลงเรื่อย ๆ เนื่องจากอายุที่มากขึ้น (ย่าง 34) จนในที่สุดก็อำลาทีมในปี 1999 (ย่าง 37)
;?>)
;?>)
