พ้มขอ นอนยัน นั่งยัน ยืนยัน เดินยัน วิ่งยัน ว่า อาร์เตตวยต้องรับผิดความตกต่ำของของทีมไปดุ้นเดียว ถึงจะไม่ทั้ง100ก็99.99แหละ ด้วยเหตุผลดังนี้
ฟอร์มทีมเราปลายฤดูกาลที่แล้วไฉไลเป็นม้า กระซวกผี หอย เรือ เป็ด ดับดิ้นล่อแช้มป์FA นัดเปิดฟลอร์ยังกระดวนเป็ดดากแหกได้Commuอีกแช้มป์
ต้นฤดูกาลก็ยังมีแพ้มีชนะเกาะกลุ่มท้อป6อยู่และสร้างประวัติศาสตร์ไปเชือดผีเด้ดห่าคาหลุมหรูหราหมาเห่าซะไม่มี เล่นเอาแฟนขับฮือฮาฟินกันฝุดๆ
ที่ไหนได้ ต่อจากนั้นแม่งยังกะหนังคนละม้วนจากหน้าตีนเป็นหลังตีน ไอ้แม่แยะแพ้เอาแพ้เอา นอกบ้านในบ้านทีมเล็กทีมใหญ่ไม่สนกูพร้อมแพ้ตลอด
มันเป็นเรื่องวิปริตวิตถารพิลึกกึกกือเหลือเชื่อ นักเตะแม่งก็ชุดเดิมอยู่กันครบ แถมได้ตัวเด็ดปาร์เตย์ที่กระสันจะได้นักหนาเข้ามาเสริมหล่ออีกแน่นปึ้ก
ซาลิบาที่ฟอร์มจัดจ้านจากลีลล์อีกตัว เด็กแม่งจะมีโอกาสเล่นรอบชิงที่ฝรั่งเศสก็คัดค้านไม่ให้เล่น ทำเหมือนจะถนอมเอามาใช้งาน เอาเข้าจริงไม่เคย
ได้โอกาสแม้แต่ตัวสำรองละมั้ง ส่วนไอ้เตย์อยู่เสปนไม่เจ็บไม่ป่วยแข็งโป๊ก มาอยู่นี่ไม่นานก็เรียบร้อยเข้าสังกัดฮ้อสปิต้อลแบนด์ตามประเพณีอันดีงาม
แต่ช้าก่อนทั่นผู้เจริญ จะอ้างการขาดไอ้เตย์เป็นสาเหตุมิได้ เพราะอย่างที่ว่าไว้ ตัวเก่าปีที่แล้วยังอยู่กันครบ ส่วนถ้าจะแจงว่าก็มาร์ติเนลลี่เจ็บยาวมันก็
อีกนั่นแหละ หากฟามจำไม่จุนจู๋แบบปลาทองก็ต้องจำได้ว่า ปลายฤดูกาลก่อนเจ็บไอ้หนูนี่เป็นแค่ตัวสำรองเท่านั้น กว่าจะได้ลงก็ปลายเกมนู่น บางครั้ง
ก็นั่งเกาโปกอยู่บนม้านั่งสำรองจนหมดเวลา เพราะไม่ใช่ตัวเลือกตัวแรกของอาร์เตตวย เนื่องจากนักเตะชุดขณะนั้นเหมือนจะลงตัวฟอร์มดีผิดหูผิดตา
ถ้างั้น อะไรเป็นสาเหตุทำให้ทีมห่วยแตกหมาไม่แดกยังงี้ นักเตะพร้อมใจกันฟอร์มตกแทบทุกตัวเลยเรอะ อะไรมันจะสามัคคีเหี้ยห่าขนาดนั้น ซึ่งมันก็
เป็นหน้าที่ผจก. เมื่อเสนอหน้าเข้ามาแล้วก็ต้องทำงาน และงานที่รู้อยู่แก่ใจคือทำทีมให้ดีขึ้น มีปัญหาก็ต้องวิเคราะห์หาสาเหตุให้ได้ว่าเป็นเพราะอะไร
จะแก้ไขอย่างไร การซื้อตัวใหม่เป็นอีกวิธีหนึ่งแต่มันเป็นปลายเหตุ ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ ทำให้ไอ้ตัวผู้เล่นที่มีอยู่กลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนปลายปีที่แล้ว
การจัดตัวก็เหมือนกันอย่าดันตูดสุดด้ามนักมันจะพังทั้งลูกพี่ลูกน้อง ลองเด็กใหม่ดูมั่งมันคงไม่แย่ไปกว่าเก่าเท่าไหร่ แต่ที่สำคัญและอาจจะเป็นต้นตอ
ของความนรกจกเปรดทั้งหลายทั้งปวงตอนนี้ก็น่าจะเป็น แผนการเล่น จากรับแน่นคอยสวนเป็นทีเด็ด กลายเป็นอาร์เตตวยร้อยพ่อพันแม่ เอ๊ยร้อยแผน
นักเตะสับสนมึนงงสุดท้ายซังกะตายเล่นไปเรื่อยเปื่อย คิดไรไม่ออกก็ส่งกลับหลังเซฟตัวเองไว้ก่อน ยิ่งแพ้ก็ยิ่งฝ่อ ยิ่งฝ่อก็ยิ่งแพ้ กรรมของสัตว์แท้ๆโว้ย
การเป็นแฟนขับ เป็นกองเชียร์กองแช่ง เป็นโค้ชคีย์บอร์ด โคตรจะง่ายไม่ถูกใจก็ด่าแม่งไว้ก่อน พ้มเองนี่ขาประจำ หยั่งอาร์เตตวยเนี่ยแดกตั้งแต่เข้ามา
เพราะตอนนั้นลุ้นอยากได้อันเช่ แต่บอร์ดดันห่าเลือกผู้ช่วยโค้ชฝึกงานที่ไม่มีประสบการณ์เหี้ยไรเลยซะงั้น ด้วยเหตุผลสำคัญคือค่าจ้างถูกและเชื่อฟังดี
ประเดิมครึ่งปีแรกท่าจะสวยฟาดซะ2แช้มป์ ทำไปทำมาดีแตกจิตตกโงหัวไม่ขึ้น ตอนนี้คงต้องหวังพึ่งปาฏิหาริย์ไม่งั้นจะมีลุ้นตกชั้นให้เสียวหว่างขาเล่น
พรุ่งนี้เจอหอย ได้เปรียบเล่นในบ้าน แม้ไม่มีเสียงเชียร์แต่ความคุ้นเคยย่อมจะมีมากกว่า หอยเพิ่งชนะหลังจากแพ้มา2นัดรวด ฟอร์มสุกๆดิบๆไม่คงเส้น
คงวา ถ้าเราใจสู้คงเยิ่นกันสนุก อย่าเซี้ยซวยโดนก่อนละกัน มันพาลจะถอดใจไปไม่ลามาไม่ไหว้เอาดื้อๆ และถ้าแพ้แล้วเบิร์นลี่กับไบรท์ตันชนะขึ้นมา
อันดับก็จะร่วงลงไปอยู่ที่17 จ่อคอหอย ประตูนรกเปิดกว้างกวักมือเชิญชวนให้ลงไปเล่นแชมเปี้ยนชิพ ถึงตรงนี้ถ้ายังไม่ไล่กูก็ยอมใจไอ้บอร์ดแล้วละวะ
เวลานับถอยหลังเหลือน้อยเต็มที เงาหัวใกล้ขาดแล้วจะทำอะไรก็รีบๆซะ จะเป็นผจก.ต่อรึกลับไปเป็นผุู้ช่วยเลือกเอาเอง ขอให้โชคดีอาร์เตตวย ฟักมึง!